Yıllardır terbiye’den geçse de nefis fırsatını bulduğu anda eski haline geçmeye, dönmeye çalışır.
Herkeste şiddetli bir hırs vardır hırsın sesini tamamen kesmektense bu hırsın hayırlı işlere yönlendirilmesi daha faydalı olur. Nefis aynı zamanda terbiye edilmeye de müsaittir. Mesela çoğu insanın fıtratında cimrilik vardır. Ama İslami bir terbiye ile çok cömert bir insan haline gelebilir. Onun içindir ki dünyalık yani fani şeylere bu kadar çok bağlanmak gözü kimseyi görmeden sadece nefsine hizmet yanlıştır. Gözümüzü toprak kapatmadan gözümüzü açalım diye yazdığım bir şiirim.
Taneyle dersin avuçla yerler
Garip, yoksul, fakir bilmezler.
Kendileri dik durur garibi ezerler
Gözünü gözünü toprak doyursun.
-----
Nasıl olsa bu fani dünya biter
Herkes’in gittiği yere onlar da gider
Bu şaşalar geçip ömürler biter
Gözünü gözünü toprak doyursun.
----
Sağlık sıhhat dediğin anlık mesele
Bir bahane bulunur nefes bitince
Hesap vakti gelip mizan verilince
Gözünü gözünü toprak doyursun.
----
Ölmeden bilirsen bu gerçekleri
Çiğnerken açları, aç gezenleri
Ağlayan yetimin sırtını sevenleri
Gözünü gözünü toprak doyursun.
----
İbret al her gün olanlardan
Nefsini ezip hakkın bulanlardan
Garibin yetimin hakkını soranlardan
Gözünü gözünü toprak doyursun.
----
Kime nasip olmuş kime kısmet
Her şey senin için bunca bol nimet
Kendine gel dürüst ol kopmadan kıyamet
Gözünü gözünü toprak doyursun.
----
Unutma ki bu beden sana emanet
Alınacak oda bir gün nihayet
Kendine gel dürüst ol kopmadan kıyamet
Gözünü gözünü toprak doyursun.
----
Her şey senin olsun parası pulu
Bana lazım olan gerçek,
Allah kulu
Sözüm sana gafil bul doğru yolu
Gözünü gözünü toprak doyursun.